کودک انسان در بدو تولد، نمی­ داند خوب چیست و بدی کدام است، امّا فطرتاً خوبی­ ها او را شادمان می­ کنند و از بدی­ها گریزان است. فطرت انسانی ناب به زیبایی ­ها گرایش دارد. لوحی سپید در ذهن و لوح پاکیزۀ دیگری در دل دارد که آمادۀ پذیرفتن است. 

کودک برای ادامه زندگی به صورت مطلوب و متعالی نیاز به جسم و روانی سالم دارد. جسم و روح در پیوندی تنگاتنگ، از یکدیگر تأثیر می ­پذیرند و این تأثیر و تأثرها تا لحظۀ مرگ ادامه دارد. او برای سلامت جسم، به تغذیۀ سالم نیاز دارد و سلامت روح نیز بی­تردید، غذای پاکیزه می­ طلبد.

ادبیّات کودک، تأثیر بسیاری در سلامت ذهن و روان او دارد. ذهن کودک برای فراگیری شکل گرفته است و روند فراگیری در او بسیار قدرت‌مندتر از بزرگ‌سالان است. بنابراین بر والدین است که تغذیۀ ذهن و روان کودکان را مدیریت کنند و بخش اعظم اندوخته­ ای که آنان را به این هدف می­ رساند، بی‌شک در خزانۀ ادبیات است.